بررسی انواع عفونت های قارچ پوستی و روش های درمان آن

عفونت قارچی پوست چیست؟

قارچ ها در همه جا زندگی می کنند. آنها را می توان در گیاهان، خاک و حتی روی پوست یافت. این موجودات میکروسکوپی روی پوست شما معمولاً هیچ مشکلی ایجاد نمی کنند، مگر اینکه سریعتر از حد طبیعی تکثیر شوند یا از طریق بریدگی یا ضایعه به پوست شما نفوذ کنند.

از آنجایی که قارچ‌ها در محیط‌های گرم و مرطوب رشد می‌کنند، عفونت‌های قارچی پوست اغلب می‌توانند در مناطق عرق‌ریز یا مرطوب که جریان هوای زیادی ندارند ایجاد شوند. برخی از نمونه ها عبارتند از پاها، کشاله ران و چین های پوست.

اغلب، این عفونت ها به صورت راش پوسته پوسته یا تغییر رنگ پوست که اغلب با خارش همراه است ظاهر می شوند.

برخی از عفونت های قارچی پوست بسیار شایع هستند. اگرچه عفونت می تواند آزاردهنده و ناراحت کننده باشد، معمولاً جدی نیست.

عفونت های قارچی پوست اغلب از طریق تماس مستقیم منتقل می شوند. این می تواند شامل تماس با قارچ ها بر روی لباس یا وسایل دیگر یا روی یک شخص یا حیوان باشد.

با ما در این مقاله سلامت از مجله والی همراه باشید تا با انواع عفونت های قارچی پوست، روش های درمان و پیشگیری از آن آشنا شوید.

شایع ترین عفونت های قارچی پوست کدام اند؟

همانطور که گفتیم بسیاری از عفونت های قارچی رایج می توانند بر روی پوست تأثیر بگذارند. علاوه بر پوست، یکی دیگر از مناطق رایج برای عفونت های قارچی، غشاهای مخاطی است. برخی از نمونه‌های آن عفونت‌های مخمری واژن و برفک دهان هستند.

در زیر، برخی از رایج‌ترین انواع عفونت‌های قارچی که می‌توانند بر پوست تأثیر بگذارند را بررسی می‌کنیم.

• کرم حلقوی بدن (tinea corporis)(عفونت قارچی بدن)

یک عفونت قارچی شایع پوست، کرم حلقوی است که بر خلاف نامش، ناشی از قارچ است نه کرم.که به طور معمول در تنه و اندام اتفاق می افتد.کرم حلقوی به صورت  جوش های حلقه ای شکل با لبه های کمی برجسته ظاهر می شوند.پوست داخل این بثورات مدور معمولاً سالم به نظر می رسد. بثورات می تواند گسترش یابد و اغلب خارش دارد.این عفونت جدی نیست و معمولاً می توان آن را با کرم ضد قارچ درمان کرد.

• (Tinea pedis) (عفونت قارچی پا، که به نام پای قهرمان نیز شناخته میشود)

یکی دیگر از عفونت های قارچی، Tinea pedis می باشد که روی پوست پاها، اغلب بین انگشتان پا، تأثیر می گذارد.علائم ان عبارتند از:

خارش، یا احساس سوزش، سوزش بین انگشتان پا یا کف پا
پوستی که قرمز، پوسته پوسته، خشک یا پوسته پوسته به نظر می رسد
پوست ترک خورده یا تاول زده
در برخی موارد، عفونت می تواند به سایر نواحی بدن شما نیز سرایت کند. به عنوان مثال می توان به ناخن ها، کشاله ران یا دست های شما (تنیا مانووم) اشاره کرد.

• تینیا کرویس(tinea cruris)عفونت قارچی ناحیه ی میانی پا، که به نام خارش ورزشکار نیز شناخته میشود

این عفونت قارچی پوست در  ناحیه کشاله ران و ران شما اتفاق می افتد. در مردان و پسران نوجوان بیشتر شایع است.علائم آن عبارتند از:

بثورات قرمز خارش دار  که معمولاً از ناحیه کشاله ران یا اطراف قسمت داخلی بالای ران شروع می شود. بثورات ممکن است پس از ورزش یا سایر فعالیت های بدنی بدتر شود و به باسن و شکم گسترش یابد.

همچنین ممکن است پوست آسیب دیده پوسته پوسته، یا ترک خورده به نظر برسد. مرز بیرونی بثورات می تواند کمی برجسته و تیره تر باشد.

• عفونت قارچی پوست سر (تنیا کاپیتیس)

این عفونت قارچی روی پوست سر و ساقه های موی مرتبط با آن تأثیر می گذارد. بیشتر در کودکان خردسال شایع است و باید با داروهای خوراکی تجویزی و همچنین شامپوهای ضد قارچ درمان شود. علائم آن عبارتند از:

لکه های طاسی موضعی که ممکن است پوسته پوسته یا قرمز به نظر برسند
پوسته پوسته شدن و خارش مرتبط
حساسیت یا درد همراه در لکه ها

• تینآ اونگوئیوم (عفونت قارچی ناخنها، و یا عفونت قارچی ناخن)

اونیکومیکوزیس یک عفونت قارچی ناخن است. می تواند ناخن های دست یا پا را تحت تاثیر قرار دهد، اگرچه عفونت ناخن های پا شایع تر است.

اگر ناخن هایی دارید که عبارتند از:

تغییر رنگ، معمولاً زرد، قهوه ای یا سفید
شکننده یا به راحتی می شکنند
برای درمان این نوع عفونت اغلب به داروهای تجویزی نیاز است. در موارد شدید، پزشک ممکن است بخشی یا تمام ناخن آسیب دیده را بردارد

علل ایجاد قارچ پوستی

1. در هر یک از موارد زیر درصد ابتلا به عفونت قارچ پوستی زیاد است:
2. مصرف آنتی بیوتیک های طولانی مدت یا با دوز بالا
3. دریافت استروئید
4. ابتلا به دیابت
5. افزایش وزن
6. سابقه ابتلا به عفونت قارچ پوستی
7. ضعف در سیستم ایمنی
8. زیاد بودن رطوبت پوست
9. خشک نکردن بدن بعد از عرق کردن یا دوش گرفتن(هنگام پوشیدن لباس های تنگ و پلاستیکی عرق نمی تواند از  سطح پوست تبخیر شود، لذا پوست مرطوب می ماند و امکان ابتلا به قارچ پوستی زیاد می شود)

روش های پیشگیری از قارچ پوستی

سعی کنید نکات زیر را برای جلوگیری از ایجاد عفونت قارچی پوست در نظر داشته باشید:

• حتما بهداشت را رعایت کنید.
• لباس، حوله یا سایر وسایل شخصی را به اشتراک نگذارید.
• هر روز لباس تمیز بپوشید، به ویژه جوراب و لباس زیر.
• از لباس ها یا کفش هایی که خیلی تنگ هستند یا تناسب محدودی دارند خودداری کنید.
• در رختکن به جای راه رفتن با پاهای برهنه صندل یا دمپایی بپوشید.
• سطوح مشترک مانند تجهیزات باشگاه یا تشک را پاک کنید.
• از حیواناتی که علائم عفونت قارچی دارند، مانند از دست دادن خز یا خاراندن مکرر، دوری کنید.
• بعد از حمام حتما پوست خود را خشک کنید.
• درون جوراب ها و کفش هایتان پودر بچه بریزید
• در صورت مبتلا بودن به دیابت میزان قند خون خود را کنترل کنید.
• به منظور جلوگیری از عفونت قارچی پای ورزشکار هر 2 تا 3 روز یک بار کفش های خود را عوض کنید

قارچ پوستی چگونه درمان می شود؟

درمان قارچ پوستی شامل موارد زیر است:

-کرم های ضد قارچ، لوسیون ها و پودرهای دارویی که بسیاری از آنها بدون نسخه در دسترس هستند.

-داروهای تجویزی قوی‌تر، که ممکن است سریع‌تر عمل کنند.

-داروهای خوراکی، اگر عفونت قارچی شدید باشد.

-استفاده از شامپوی ضدقارچ برای درمان عفونت قارچی پوست سر

-تهیه  اسپری مخصوص برای درمان عفونت قارچی پای ورزشکار از داروخانه ها

نکته مهم: به هیچ وجه بدون تجویز پزشک به درمان عفونت قارچی اقدام نکنید و سر خود دارو مصرف نکنید زیرا در برخی مواقع ممکن است  باعث تحریک پوست و یا ناراحتی معده شوند.

درمان های خانگی قارچ پوستی

1. ابتدا پوست خود را با صابون ضد قارچ شسته و سپس کاملا خشک کنید.این کار به جلوگیری از ایجاد و انتقال قارچ ها کمک می کند.
2. می توانید از سرکه سیب استفاده کنید که به عنوان یک معجزه عمل می کند.به این صورت که مقداری از پنبه را به سرکه سیب آغشته کرده و روی قسمت مورد نظر بمالید سعی کنید این کار را 3 تا 4 بار در روز انجام دهید.
3. همچنین برای از بین بردن قارچ پوستی می توانید از روغن سیر، روغن درخت چای و روغن پونه کوهی نیز استفاده کنید که بسیار مفید و موثرند.
4. قارچ پوستی باعث توقف  ملانوسیت (سلول های رنگدانه ساز) پوست، سنتز ملانین (رنگدانه پوست) شده از این رو می توانید از پماد ضدقارچ استفاده کنید.
5. برای از بین بردن قارچ می توانید از محلول پراکسید نیز استفاده کنید به این صورت که  بدن خود را 2 بار در روز در محلول آب و پراکسید هیدروژن، خیس کنید.که ممکن است بدن شما نسبت به پراکسید حساسیت نشان دهد پس در نتیجه محلول رقیقی از پراکسید و آب تهیه کنید.